Montenegro

Ik kan niet uitleggen hoe mooi Montenegro is, dus jongens, hier moeten jullie gewoon naartoe. Maar niet met de trein, want die heeft een minimumvertraging van twee uur, en in mijn geval zelfs bijna vier uur. Bij het wakkerworden (OK, de diverse douanes niet meegerekend) uitzicht op granieten heuvels. Je kon de route van de trein kilometers verder al zien liggen: over een halfuur rijd je aan de andere kant van het dal. Drooggevallen rivieren en cactussen, mandarijnenbomen en kiwi's. Na aankomst over het hooggebergte zie je ineens Budva aan je voeten liggen. Dan is het nog bijna een halfuur rijden naar beneden.

Gisteren na aankomst gezwommen. De zee is ontzettend helder en blauw, de strandjes zijn krap en steenachtig maar liggen prachtig onder uitgesleten rotsen. Om bij het strand te komen via een bruggetje door een grot heen. Direct achter het stadje en het strand beginnen de steile bergen.

Vandaag gevaren met de buurman en 14 anderen op een minuscuul bootje. Vergezeld van drijvende flesjes huisgestookte rakija en versterkte wijn gezwommen tussen de kliffen en door een smalle grot, op een prachtig strandje voor ons alleen, en bij een schilderachtig stadje op een eiland, helaas opgekocht door een firma en veranderd in een gigantisch hotel, kamers vanaf 700 euro per nacht. Het water is zo zout dat drijven geen enkele moeite kost en de temperatuur is in het "najaar" perfect.

Nu gaat de barbecue weer aan, en voor morgen staat nog een uitstapje met de auto naar het binnenland op het programma voor ik weer in de trein stap. Vanavond gebeurt er niets meer: volledig gesloopt na deze dag in de zon.